Uripana uripmu

"Uripana uripmu kanthi nglakoni laku lan lelakon, supaya iso nguripi lan ngurupke uripe liyan. Saknyatane lelaku ing sakjroning urip iku kaya mlaku ing pinggire jurang, mlayu ingoro-oro kang jembare ngungkuli langit. Urip utawa umur iku pindha cerita cekak. Nanging lelakon sakjroning urip pindha cerita kang ora ketemu pungkasane. Lakokna lelakonmu, dadekna cerita kang bakal dadi pepeling canggah warengmu. Budi pekertimu kang dieling-eling, dudu wadhag lan wadhukmu."Ana wewadi kang kasingitake dedening pepesthi. Satiti, ngati-ati,tanpowedi, mung iku kang sakderma janma den lakoni.Ngrumat ati, nggulawenthah jiwa. Kinanthen rasa lan pikir kang temata. Aja kelepyan,deksura dadi telik sandining nistha.Ndondomi ati, kang bakal kanggo njala pangarep-arep. Ngikir pikir, kang bakal kanggo nugel brahala.Gegaran tresna awewayang rasa kapang, nggelar lelakon urip anganti tanceping kayon ing pungkasaning crita.Nuladha a Semar. Uripe katon samar ing pepadhang, lan katon damar ing pepeteng.Nlesih rasa lan pikir kang tansah ngembara. Nggegulang urip sejati, ngudi pungkasane tanpa lali mula bukane.Ngruwat urip kanthi donga, ngupakara hawa kanthi lelaku. Menggak angkahe brahala kang awewujud deksura.Wengi kang sesidheman. Njala wektu, ngupakara jaman. Wanuha marang wengi, senajanta ora bakal iso kasimpen ing pepadhang.Ojo kemlawe yen weteng luwe. Sumene sawetara, usapen riwe, lan rapetna tanganmu. Gusti ora sare.Kendhokno ati, nalika pikir kenceng. Kencengna ati, nalika pikirmu kendho.Udarana lelakon urip kanthi ati-ati lan gegaman ati. Supaya nemokake Sang Maha Dzat kang nyawiji ing diri.Nyunggi ati, ngundha rasa. Urip sejatine mung nggegulang rasa kang ngembara, sakdepha, sakpada.Pesthi, pinesthi, pepesthi, iku wenanging kang murbeng dumadi. Laku,lelaku,lanlumaku, iku pesthining manungsa.Urip lumaku nora bisa mandheg. Lelakumu mesu budi sejatine uga ora bisa kasandhet. Kamanungsanmu kang nggegliwar lakumu.Dadi wong Jawa iku lelaku lan nglakoni. Aja ngarep-arep dadi lakon.Sumunaring konang ing wayah wengi wus cukup kanggo madhangi pepeteng. Semono uga laku kang apik bakal madhangi ara-ara kang peteng.Sawega ing diri, sawega ing gati. Gusti bakal rawuh tanpa cecala. Kebakana atimu nganggo donga marang dzat kang maha dzat.Nguripi urip, kelakone kanthi lelaku.Mlaku ing ara-ara samunkang peteng lelimengan.Mungcahyaning Pangeran kang dadi pandoming laku.Kaya kang nate kawedharake dening Prabu Puntadewa : Urip iku kanggo mati.Drajating kamulyan iku beda-beda. Ana sing ngukur nganggo bandha, ana sing nganggo rasa. Sejatine kamulyaning rasa iku panggayuh kang minulya.Lan rasa iku sinebar ing crita-crita uripmu. Lumpukna, dadekna pasinaon urip, nunggu kalanggengan kang bakal kababar.